De hele week keek ik al uit naar vandaag, want vandaag zou ik gaan hardlopen van mijn werk naar mijn huis. Van het weekend had ik al een hardlooptas gekocht, waarin ook een watertas zat, dan kon ik met zo’n tuitje drinken terwijl ik aan het hardlopen was. Ideaal! Geen flesje water mee, wat ik moest vasthouden, maar gewoon relaxed drinken.
Als vanochtend de wekker gaat om half 6, heb ik voor het eerst in weken geen moeite met opstaan. Ik moest nog wat voorbereiden voor mijn lessen voor vandaag omdat ik gisteren tot 5 uur een vergadering had. Ik neem zo min mogelijk mee naar mijn werk: mijn pinpas, mijn ov-chipkaart, wat volkoren bolletjes en natuurlijk mijn hardloopkleding! De ochtend vliegt voorbij en voor ik het weet is het half 1 en zit ik alleen in mijn klas.. Tijd om om te kleden. Pas rond half twee vertrek ik van school. De eerste kilometers verbaas ik me hoe raar het is om hier hard te lopen, dit stuk heb ik al honderden keren gefietst en nu ga ik er zo langzaam aan voorbij. De eerste vier kilometer heb ik ook best wel last van mijn kuiten, ik denk op een gegeven moment zelfs dat het me niet gaat lukken, maar als ik eenmaal uit de Bijlmer ben, langs het water loop en de torens bij het Amstelstation zie heb ik nergens meer last van, ik geniet volop! De fietsers langs de Weespertrekvaart, de ganzen die me aankijken alsof ik gek ben en het geglinster op het water. Af en toe neem ik een slokje water en ben enorm blij met deze tas. Het enige nadeel is dat iedereen me voorbij hoort komen, omdat het water zo ontzettend klotst, als ik mijn muziek wat harder zet hoor ik niks meer en ik beeld me maar in dat iedereen naar me kijkt omdat ze jaloers zijn.
Als ik aan de Amstel loop hoor ik dat ik alweer 8 kilometer heb gelopen. Nu ik eenmaal in de stad ben moet ik gaan kiezen welke route ik neem om terug naar huis te gaan. Ik besluit langs de Ceintuurbaan te gaan. Gelukkig is het daar niet heel erg druk op de stoep en kan ik lekker doorlopen. Ik had gedacht dat ik soms wel blij zou zijn met de stoplichten om even uit te rusten, maar ik merk dat ik het eigenlijk maar vervelend vind. Soms vlieg ik even door rood, maar meestal moet ik wel echt stoppen voor de auto’s, ach zo’n extra rustmomentje was waarschijnlijk maar goed ook. Langs het museumplein moet ik wat hindernissen nemen om langs de mensen te lopen, na wat slalommen, bokje springen en een radslag loop ik verder door het Vondelpark. Ik geniet volop; toeristen die foto’s nemen midden op de weg, fietsers die maar blijven bellen en honderden mensen heerlijk in het gras en ik? Ik loop op wolken!
Langs de Nassaukade hoor ik dat ik er al 13 kilometer voorbij zijn, wat zal ik doen? Stoppen of doorlopen? Een makkelijke keus, naar huis hardlopen is pas stoppen bij je voordeur! En dan ben ik er, redelijk bezweet, maar nog wel redelijk fit. 14,5 kilometer heb ik hardgelopen, af en toe wel een keer gestopt voor het stoplicht. Heerlijk om al hardlopend de stad te zien, dit is voor herhaling vatbaar!
Quotes To Run 